این روزها آموخته‌ام مرز باریکی هست میان تعهد به خود و تعهد به دیگری. یاد گرفته‌ام وقتی آدم وادار می‌شود یکی از این دو تعهد را زیر پا بگذارد، بهتر است تسلیم صدای اخلاق گرای درون نشده ، پای تعهد به خودش بایستد و الا دیر یا زود مچ خودش را در حالی می‌گیرد که نه به خودش تعهدی داشته نه به دیگری. آدم قبل از هر کسی باید به مرزهای خودش، به خویشتن خویشش وفادار باشد و الا به گمانم از زیان‌کاران است